Deze slideshow vereist JavaScript.
Op 1 april 2019 vond het landelijk congres ‘Dementie achter de voordeur’ plaats. Anne-Mei The, Frans Hoogeveen,Leny van Dalen en Gerke de Boer namen de zaal mee in hun verhalen.
Anne-Mei pleitte onder ander voor het bespreekbaar maken van de angst voor straks, het geven van hulp bij het voorbereiden op wat gaat komen en bij het vormgeven van het sociale leven.
Frans Hoogeveen adviseerde de volgende vragen te stellen: Hoe is de relatie, wat is er (door de dementie) in veranderd, hoe is dat voor u, hoe kan ik u helpen.
Leny hield een pleidooi om koppels toch vooral als koppel te blijven zien en mensen te helpen om het leven met elkaar vorm te blijven geven.
Gerke zette de veranderingen in de zorg de laatste decennia op een rijtje o.a. van gebaseerd op natuurwetenschappen naar gebaseerd op de menswetenschappen, van taakverpleegkunde naar integrerende verpleegkunde, van zo lang mogelijk thuis naar zo goed mogelijk thuis en van cliënt centraal naar cliëntsysteem centraal. Op die laatste punten is nog wel wat te doen volgens mij.
In de middag waren er workshops, waarvan ik er ook een mocht verzorgen met de titel ‘Schuld, schaamte en spijt bij zorggevers’. We zoemden in op deze gevoelens, hoe voelen ze bij ons zelf en bij onze cliënten en wat kunnen we doen om deze gevoelens te verlichten? Een actieve groep ging met elkaar in gesprek en oefende met de opdrachten. Afgesloten werd met de dichtregels over ERKENNING: …
en als dan een ander, zomaar heel oprecht,
‘dat doe je echt fantastisch’, zacht tegen je zegt,
‘wat heb ik een bewondering voor alles wat je doet,
twijfel niet aan jezelf, je doet het écht heel goed.
Dat had ik nou net nodig, het is ontzettend fijn,
Dit compliment te krijgen, gezien, erkend te zijn.’
Vind ik leuk:
Like Laden...