Berkel en Rodenrijs – In 2016 scheef Anniek Kramer, samen met Marcelle Mulder, het boek ‘Op bezoek bij een dierbare met dementie, met ruim 60 ideeën om samen te genieten’. Begin februari verscheen haar nieuwe boek: ‘Steun en troost bij dementie’. In dit boek gaat zij in gesprek met mantelzorgers en zorgprofessionals over schuld, schaamte en spijt en wat daarbij steun en troost biedt.

Anniek, woonachtig in Berkel en Rodenrijs, werkt als HR adviseur en coach op het gebied van mens en organisatie via haar bedrijf Menskapitaal. Ze werkt onder andere voor een grote zorginstelling in Den Haag. Daarnaast schrijft ze over dementie en geeft ze workshops bij zorginstellingen. Tijdens één van deze workshops stond een vrouw op, wiens moeder was opgenomen in het verpleeghuis. Ze vertelde dat ze zo blij was dat de andere familieleden en het zorgend personeel haar het agressieve gedrag van haar moeder niet aanrekenden en haar zo tot steun waren. Anniek realiseerde zich hoe belangrijk die steun is. Mantelzorgers, of zorggevers, zoals Anniek ze noemt, krijgen met veel dingen te maken als iemand die hen dierbaar is dementie heeft. Er zijn steeds meer boeken over dementie, maar geen enkel boek is gericht op de thema’s steun en troost en schuld, schaamte en spijt. Terwijl het gevoelens zijn, die wel zwaar op iemand kunnen drukken. Daarom heeft Anniek dit boek geschreven.

Het boek bestaat uit twee delen. In deel één zijn de verhalen van mensen die zorgen voor iemand met dementie opgenomen. Zij vertellen over het proces van de ziekte: de ontdekking, de ontwikkeling en de omgang ermee. Welke gevoelens van schuld, schaamte en spijt ervaren zij en wat biedt hun steun en troost? In het tweede deel komen professionele zorgverleners aan het woord. Onder andere een praktijkondersteuner ouderenzorg, twee casemanagers, een rouwdeskundige en zes geestelijk verzorgers. Zij vertellen over de zorggevers die zij in hun werk tegenkomen, over hun gevoelens van schuld, schaamte en spijt en hoe zij vanuit hun vak troost en steun bieden.

Open en kwetsbaar

Naast zorggevers en zorgverleners is het boek ook bedoeld voor vrienden/kennissen en buren van mensen die zorgen voor iemand met dementie. Hoe kun je als betrekkelijke buitenstaander steun en troost bieden? Mensen vinden het een hele stap om over dementie te gaan lezen. Dit boek kan daarbij een hulpmiddel zijn. Mede door de mooi vormgegeven kaft nodigt het uit gelezen te worden. Het geeft een heel persoonlijk beeld van mensen die voor iemand met dementie zorgen. Heel open en kwetsbaar vertellen zij over hun gevoelens en hoe zij daar uiteindelijk mee omgaan. “Die openheid is erg belangrijk”, zegt Anniek. “Als mensen praten over wat er in hun omgaat zal er meer begrip komen voor hun situatie en daardoor hulp.” Mensen zullen in het boek veel herkenning vinden. Het is heel troostvol om te ontdekken dat je niet de enige bent die worstelt met gevoelens van schuld en schaamte. Contact met lotgenoten kan enorm helpen. Onder andere bij Alzheimer cafés en de lotgenotenbijeenkomsten, kunnen mensen elkaar ontmoeten en tot steun zijn. Bovendien is daar veel informatie te vinden over dementie. Want ook kennis kan helpen om beter met de situatie om te kunnen gaan.

Opgedragen aan

Op één van de eerste bladzijden van het boek zegt Anniek dat zij het boek opdraagt aan alle zorggevers en zorgprofessionals, omdat zij zoveel betekenen in het leven van anderen. “Gevoelens van spijt en schuld zullen nooit helemaal verdwijnen”, zegt ze, “maar praten over je gevoelens kan het draaglijker maken, waardoor het hanteerbaar wordt. En een goedkeurend woord, zeker als dit gegeven wordt door een zorgprofessional kan zoveel goed doen. Strooi er dus oprecht mee.”

Ergens in het boek wordt dit heel mooi verwoord:

En als dan een ander, zomaar heel oprecht
‘Dat doe je fantastisch’, zacht tegen je zegt,
‘wat heb ik een bewondering voor alles wat jij doet,
twijfel niet aan jezelf, je doet het écht heel goed.’
Dat had ik nou net nodig, het is ontzettend fijn.
Dit compliment te krijgen, gezien, erkend te zijn.